lan o değil de bu devirde herkes enkaz aq
herkes birinin eskisi, bir parçası onda kalmış. yıllardır temiz sayfa açabilenine rastlamadım. herkes görmüş geçirmiş ve mutlaka herkesin en az bir tane psikolojik sorunu var. ne biçim olduk lan böyle?
eski topraklar böyle miymiş? az kaldı eski topraklara geçeceğim ama şu minimal iletişimli dünyamda bile bu kadar enkaz insan görmeye tahammül edemiyorum.
işte bu yüzden inceldiği yerden kopan hayat yapmalılar, işte bu yüzden bir yerden sonra gerçekten çabalamak gereksizdir. elli dereden su getirirsin ama yine varacağın nokta aynıdır. keşke umut dolu sözler sığdırabilsem buraya ama yok yani görünen köy var işte, ne diye debelenip duralım ki?
sonuçta nitelikli bir hayat olmalı, bokundan püsüründen arınmış olmalı. günler işkence olmamalı, geçmişte yaşanmamalı. bu kadar temel şeylerin de pazarlığı olur mu? bu kadar mühim konular da ehe bugün de güneş pek bir parlak diye hayat dolabilir mi lan insan?
bir de naçizane yaşayıp yaşlanma modeli yok mu? çok fena... sanki uzun süren hayat başarı, sanki 50-60 sene aynı karının dırdırını çekmiş olmak matah bir şey. bunu bir de dedelere soralım. ağzı var ama dişi yok, konuşsa da anlaşılamıyor xd. ah dedeler ah...
