melodilere iman
imanın şartlarından olmalı bu. bir şarkıda anlatılan nedir ki melodilerden başka? şarkıyı belirleyen sözdür müziktir tartışmalarını düşündüm de söz nedir allasen?
tutup şiir gibi okumuyorsan zaten o da bir melodidir (sonradan düşündüm de aslında şiirde de melodi var sanki, o da melodidir). rapteki bile melodidir. ben o kadarını söyleyeyim sen anla. diyorlar ki sözler vokaller benim için çok mühim? nesi mühim? duyulmamış ne diyebilir? şiir bile değil lan, allahnı şarkı sözü. ölçülere uysun diye eğip bükülen şeyler. çoğusu sallama laflar, klişe işler. anlamak zor bu insanları.
halbuki melodi öyle mi? hepi topu notalar da denemez. mevzu notaların birbirileri ile etkileşimi. tek başına bir notanın ne ehemmiyeti olur? bir sesin yapısı zaten frekansların dengesiz hali, dengeye ulaşmaya çabalamaları gibi de denebilir.
dikkatli bakmak gerekiyor o yüzden bu melodi olaylarına, peki bir melodinin yoktan var olması diye bir şey var mı? eskisinin tekrarı mı? nerden çıkıyor bu kadar melodi? işin özüne inerken karışıyor insanın içi, the musical brain belgeselinde salak sting abimiz olayın mutfağına bu kadar girmek benim yaratıcılık şeysimi çok kötü etkiliyor diye bırakmıştı belgeseli mesela.
hani haklı olabilir de ülen neyin belgeselini çektiğini anlatmadılar mı sana diye sormak istemiştim orada da... böyle olmamalı işin aslı. konu olaylara devamlı bir manevi boyut ekleme eğilimi ile ilgili. matematik formüllerinin ya da yapay zekanın üreteceği melodiyi beğenemiyoruz bu yüzden. pi sayısından da melodi üretmeye çalışıyorlardı ama belki zaten hepsi maneviyat dahil daha keşfedilmemiş formüllerle çalışıyor.
melodiler hep benzer şekilde ilerliyor. müzik matematikdir fikrinden film-dizi senaryoları vardı. çözülmemiş denklemleri notalara dönüştürüp de besteleme sürecini tamamlamak ile bu denklemi çözmenin paralel olduğunu anlatıyorlardı bize. hepsi mümkündür, güzeldir. melodilere değerlilerimiz olarak bakmalıyız. allah hepimizi affetsin.
