küfürlü dil
bu konuda fazla açık etmesem daha iyi ama ne bileyim yazmadan da edemedim. çocukluğuma inmek lazım önce. ben vele'diken teyze oğlu vardı bir tane mahallenin çocukları ile küfür müsabakaları düzenlerdi, sonra da bana dönüp senden şu kadar küçük çocuk bak nasıl küfrediyor derdi. ulan mal! hehe neyse...
bu konuda başarılı olanlara lafım yok, şiir gibi döktürüyorlar ona da lafım yok ama çok da gerekli mi? ona biraz lafım var. bir kere silahlar eşit olmalı, küfür dilin silahı ise küfür edene küfür edilir prensiptir. ha küfür edene küfür edilmeye de bilinir ama atıyorum bir kavga anında o andan bir saniye uzaklaşmak mümkün olsa abi ben niye küfrediyorum şimdi diye kendime soruyorum.
sormak lazım hakkaten, biz şimdi niye küfrediyoruz? ilkin bu olay ağdalı dilden başladı, forumlardaki küfür yasağından sözlüklerdeki serbestiye gelindi, sonra ipini koparma hali oldu da durulduk mu şimdi? belki de artık durulmak lazım. hani bir laf küfürle mi samimiyet kazanıyor? ulan ben gerçek hayatta da küfretmiyorum ki?
hadi benim durum ekstrem mesela dün toplamda sesim ve soluğumla belki iki dakika konuştum belki konuşmadım ama saatlerce konuşsan oturup devamlı küfür mü ediyorsun? o nasıl ortam? o nasıl kafa?
içinde bulunduğun ortamdan ayrılma hadisesi ise artık her ortam küfürlü, küfürsüz dil ile ayrılıyorsun. artık küfür etmemek marjinallik lan, var mı böyle bir olay? bunlara hep parmak basmak lazım şimdi de çok uzatmayayım belki sonra bir olay vesilesi ile buralara geliriz. tabii allahüteala nasi'beylemesin.
